Tips voor Kennedymars-lopers

Over het ontstaan van het fenomeen Kennedymars heb ik al een andere pagina geschreven. Voor mensen die (net als ik in 1996) aan hun eerste Kennedymars willen beginnen heb ik nog wel een paar suggesties die kunnen helpen om goed voorbereid aan de start te komen en vervolgens deze tocht ook uit te lopen. Verder wil ook de keuze voor een bepaalde Kennedymars nog wel helpen.

Vooraf

Zorg dat het tussen de oren goed zit. Een goede motivatie om de Kennedymars uit te lopen is heel belangrijk. Het zelfvertrouwen dat je het kunt bouw je op in de aanloop naar de tocht zelf, tijdens de trainingstochten.
Er kunnen redenen zijn om voor de ene of juist voor een andere Kennedymars te kiezen:
Kies een grote(re) Kennedymars. Het betekent dat er meer wandelaars zijn, dus meer mensen onderweg met wie je samen kunt lopen. Het betekent ook meer mogelijkheden voor ondersteuning door de andere wandelaars, op momenten dat je het (even) moeilijk hebt. En verder betekent veel deelnemers ook: veel publiek, en ook daarvoor geldt dat dat helpt als je het wat moeilijker hebt. De drie grote Kennedymarsen zijn: Waalwijk [Externe link; wordt geopend in apart venster], Someren [Externe link; wordt geopend in apart venster], Sittard [Externe link; wordt geopend in apart venster] (waarbij de eerste twee niet echt voor elkaar onderdoen op de gebieden verzorging, veiligheid en sfeer). Verder is de verzorging (eten en EHBO) bij de grotere tochten soms net iets beter geregeld.
Er zijn Kennedymarsen waar mensen ook een kortere afstand kunnen lopen (meestal met de start 's ochtends, voor de tweede helft van de route). De laatste jaren wordt dat blijkbaar steeds meer gewoonte. Ook in deze gevallen is het aantal deelnemers meestal weer wat groter dan bij de Kennedymarsen waar alleen 80 km gelopen kan worden. Voorbeelden zijn de Kennedymarsen in Bergeijk [Externe link; wordt geopend in apart venster], Haaksbergen [Externe link; wordt geopend in apart venster], Melderslo [Externe link; wordt geopend in apart venster], Someren [Externe link; wordt geopend in apart venster], Steenwijk [Externe link; wordt geopend in apart venster].
Een ander voordeel daarvan is dat er dan weer steeds nieuwe mensen op het parcours komen. Deze mensen starten dan meestal op een tijdstip dat de hele snelle wandelaars al lang voorbij zijn, maar de wat langzamere nog aanwezig zijn in de buurt van de startplaats van de kortere afstand (of het punt van samenkomst). Deze nieuwe wandelaars kunnen dan ook weer een tijdje met je mee lopen.
Kies een Kennedymars bij jou in de buurt (of in de regio waar je bent opgegroeid). Dit heeft als voordeel dat je kunt worden ondersteund door familie, vrienden, collega's, en dat wil ook nog wel eens helpen om deze afstand af te leggen.

Training

Train voldoende. Zoals men aanraad om voorafgaande aan de vierdaagse van Nijmegen [Externe link; wordt geopend in apart venster] ook minimaal ongeveer 500 kilometer te lopen en minstens een tweedaagse, zo is het raadzaam om voldoende kilometers te maken voorafgaande aan een Kennedymars. Een schatting van mij is 150-250 km.
Loop eenmaal minstens 40, liefst 50 km. Meer kan natuurlijk ook, maar bouw het rustig op. Hoe kleiner het verschil tussen de grootste afstand die je gelopen hebt en de 80 km van de Kennedymars, hoe minder je voor verrassingen hoeft komen te staan.
Loop van tevoren een (korte) nachtmars, aangezien de meeste Kennedymarsen starten in de loop van de avond. Het wandelen in de nacht is dan geen verrassing meer.
Wil je niet 's nachts starten dan kun je op paaszaterdag de Kennedymars in Sittard [Externe link; wordt geopend in apart venster] lopen; dan heb je echter het nadeel dat het dan alsnog donker is als je langzamer bent en na meer dan 14, 15 uur binnenkomt. En dan ben je meestal niet meer zo fit!
Train niet door tot en met het weekeinde voorafgaande aan de Kennedymars. Rust uit voordat je er echt aan begint.

Tijdens de mars

Als het eindelijk zover is, start dan rustig. Je kunt het tempo altijd nog opvoeren. Ik heb ooit in een van de regionale bladen een uitspraak zien staan van iemand die bijna elke editie van de Kennedymars Bergeijk [Externe link; wordt geopend in apart venster] had uitgelopen:
'Als je in het begin het gevoel hebt dat het goed gaat moet je aan de rem trekken want dan ga je te hard'.
Ik haal deze uitspraak niet voor niets aan; ik ben het er namelijk volledig mee eens. Dit betekent twee dingen: je moet in de trainingsperiode uitrekenen wat de snelheid is waarbij je lekker loopt. En je moet onderweg tijdens de Kennedymars kunnen controleren hoe snel je loopt. Die controle doe je aan de hand van verstreken tijd en de afgelegde afstand (die afstand moet dan wel enigszins betrouwbaar zijn!). Houdt er ook rekening mee dat je tempo tijdens de tocht meestal omlaag gaat. Het gros van de mensen kan de snelheid van het begin niet vasthouden tot het einde, zelfs als dat het optimale tempo is.
Rust onderweg uit als je daar behoefte aan hebt en er is gelegenheid voor. Na een rust kun je er meestal wel weer even tegen.
Eet en drink onderweg voldoende. Als je hongerig of dorstig begint te worden is het eigenlijk al te laat. Bij de goed verzorgde Kennedymarsen is mijn principe altijd: Eet en drink wat de organisatie aanbied, ook al heb je geen trek (geen dorst zal wel bijna nooit voorkomen). Ze bieden het niet voor niets aan, er is meestal goed nagedacht over de verdeling van vast en vloeibaar voedsel voor onderweg.
Neem brood/koek en fles(sen)/bidon(s) met water mee indien de verzorging minder is (vraag dit van tevoren na!; zo heb ik in Kennedymars Bergeijk [Externe link; wordt geopend in apart venster] de laatste jaren in ieder geval naast voldoende drinken niet meer dan wat krentenbrood, wat koek en een banaan gekregen).
Je kunt eventueel ook gewoon een gevulde portemonnee meenemen, maar dan ben je aangewezen op de horeca-posten of (overdag) toevallige horeca-gelegenheden en/of winkels die open zijn.
Als je onderweg bent maar zou willen stoppen, vraag je dan af waarom.
Geen tijd genoeg? Als je niet snel genoeg (meer) loopt om de finish te halen binnen de tijd die er voor staat, dan heb je een probleem. Dan is het de vraag of je weinig achterstand hebt, en of je (later) alsnog kunt versnellen. Als je achterstand te groot is, of als je niet meer kunt versnellen (en dat laatste is meestal het geval), dan kun je er bijna zeker van zijn dat je het niet meer gaat halen.
Dan kun je beter de eer aan jezelf houden, je niet over de kop lopen (met alle mogelijke negatieve gevolgen van dien), en uitstappen. Meestal is het overigens zo dat de organisatie ook bepaalde sluitingstijden heeft bij de verschillende posten, en als je daar buiten valt wordt je startkaart ingenomen. Dat is geen ramp; probeer het gewoon nog een keer (en kies eventueel een andere wandeltocht, of train iets meer).
Geen lichamelijke problemen? Dan is er waarschijnlijk sprake van "een dipje". Een korte pauze, even meelopen met een andere wandelaar en niet aan wandelen denken (en er dus ook niet over praten), eventueel een klein dutje doen (denk om een wekker!) en je kunt er vaak al weer tegen. En denk anders weer terug aan de motivatie om aan deze tocht mee te doen, ook dat wil nog wel eens helpen.
Wel lichamelijke problemen?
Blaren kunnen (tenzij ze ongeveer zo groot zijn als je voet) meestal nog wel behandeld worden zodat je vervolgens weer verder kunt. Voor mij geldt in principe dat blaren geen reden zijn om te stoppen met een Kennedymars.
Vermoeide spieren kunnen met een massage meestal weer in bruikbare staat worden gebracht. Leve de sportmasseurs!
Zere voetzolen zijn een gewoon verschijnsel als je zo lang op je voeten staat. Ook dit hoeft geen beletsel te zijn om de mars uit te lopen.
Op zijn is normaal na zoveel kilometers. Tijdens mijn eerste Kennedymars had ik daar na ongeveer 70 km last van. Maar vaak kun je nog wel even verder als je lichaam aangeeft dat het genoeg is, er is meestal nog wel een reserve over. Maar overdrijf niet!
Andere lichamelijke problemen zijn een reden om raad te vragen bij de EHBO-er van dienst, tenzij echt alles aan je lijf zeer doet. In het laatste geval wil je niet anders dan stoppen.
Belangrijkste richtlijn: luister naar je lijf en ga wijs om met je gezondheid; bij twijfel vraag je raad aan de mensen die hiervoor aanwezig zijn.
Ik zeg nog wel eens tegen een andere wandelaar, als het gaat over stoppen of niet:
Je gezondheid is belangrijker dan zo'n papiertje of zo'n stukje blik.
Ik stop dan ook nog wel eens voor de finish met een wandeltocht. Anderen hebben wel gezegd:
Het is vaak moeilijker te stoppen dan om door te gaan.
Ik denk dat dat voor veel wandelaars geldt, en dan vooral voor mensen die zoiets eenmaal in hun leven willen volbrengen en niet van plan zijn daar een regelmatig terugkerende gebeurtenis van te maken.

Overige

Ook op de site van de Kennedymars Someren [Externe link; wordt geopend in apart venster] zijn tips te vinden voor mensen met weinig of geen ervaring op de langere afstand.

Maar waarom doe jij dan niet ... ?

Als je deze tips gelezen hebt, en vervolgens een beetje rondklikt op mijn site, kom je al makkelijk tot de conclusie dat ik me niet (altijd) aan de tips houd die ik op deze pagina verzameld heb. Voordat je me daarover een mailtje zou gaan sturen een korte verklaring hiervoor:

Deze tips zijn bedoeld voor beginnende Kennedy-lopers. Ondertussen heb ik al ruim meer dan 100 Kennedymarsen gelopen. Dat betekent een paar dingen.
Ten eerste weet ik wat het is om een Kennedymars te lopen, ik weet wat ik tegen kan komen aan grotere en kleinere problemen onderweg. Ik weet dan ook hoe ik daar op moet reageren (en ik stap nog wel eens uit op de langere afstand; gemiddeld eens per jaar!).
Ten tweede ben ik dus gewend om langere afstanden te lopen, en om 's nachts te lopen.
Ten derde is mijn lijf er aan gewend. Na mijn eerste Kennedymars was ik aardig op (en viel ik net niet flauw omdat ik het voelde aankomen en even ging liggen).
Tegenwoordig heb ik, als ik bij de finish aankom, meestal nog ruim energie over. Een dansje onderweg of na afloop, of zelfs een uurtje swingen en polonaise (in 2004 in Someren bijvoorbeeld, tot grote verbazing van de andere dansenden) dan wel gewoon een avond stijldansen na afloop (zoals in 2009 na de 80 van de Langstraat) is voor mij eigenlijk niet meer zo bijzonder.
En deelnemen aan een Kennedymars terwijl ik in de voorafgaande vier maanden maar eenmaal 25 km gelopen heb is blijkbaar ook mogelijk.

Door de ervaring weet ik ondertussen ook aardig waar mijn grenzen liggen. Ik doe dan ook wel eens iets wat ik de gemiddelde wandelaar niet zou aanraden dan wel (ten zeerste) zou afraden.

De algemene raad is: Doe het NIET!